Korzyści i ryzyka związane z inwestowaniem w CDO

Jako zalety zabezpieczonych zobowiązań dłużnych należy wymienić (z punktu widzenia inwestora)[1]:

1) możliwość nabycia zdywersyfikowanej ekspozycji kredytowej

2)  dostosowanie profilu ryzyka/zwrotu osiągnięte dzięki procesowi transzowania przepływów z aktywów referencyjnych

3)      większa przejrzystość inwestycji (w porównaniu z innymi ABS) osiągnięta dzięki raportom z jakości portfela referencyjnego sporządzanym przez zobowiązanego do tego serwisera

4)      zwiększenie płynności wtórnego rynku kredytowego

Z drugiej strony inwestycja w zabezpieczone zobowiązania dłużne może wiązać sie z następującymi rodzajami ryzyka[2]:

1)      Ryzyko kredytowe portfela referencyjnego – jest to główny i najważniejszy rodzaj ryzyka związanego z inwestycjami w CDO; zależy ono głównie od dwóch wielkości – ryzyka indywidualnych podmiotów wchodzących w skład portfela referencyjnego oraz korelacji między wszystkimi podmiotami; ryzyko korelacji będzie omawiane szerzej w kolejnych dwóch rozdziałach;

2)      Ryzyko modelowe – wiąże się z tym, na ile wiarygodne i dokładne są modele oceny ryzyka i przyznawania ratingu przez odpowiedzialne za ten proces agencje; kwestia ta jest o tyle ważna, iż sposób nadawania ratingu brany jest pod uwagę przez podmioty strutukyzujące transakcje przy ustalaniu wielkości zabezpieczenia dla danej transzy w postaci subordynacji (poziomu podporządkowania); model stosowany przez agencję nadającą ocenę danej transakcji ma więc istotny wpływ na strukturę danej transakcji;

3)      Ryzyko struktury – jest to ryzyko związane z tym, na ile efektywne okażą się testy pokrycia i nadzabezpieczenia przy redystrybucji przepływów z portfela referencyjnego w przypadku pogorszenia się jakości aktywów bazowych;
z jednej strony testy nie mogą się okazać zbyt restrykcyjne, aby nie odbierać przedwcześnie inwestorom podporządkowanym przepływów w przypadku krótkookresowego spadku wartości portfela referencyjnego, z drugiej zaś powinny odpowiednio wcześnie uruchomić mechanizm redystrybucji tak, aby uchronić inwestorów nadrzędnych przed stratą kapitału i odsetek;

4)      Ryzyko serwisera i zarządzającego portfelem – od sprawności zarządzania portfelem referncyjnym zależy zwrot inwestorów transz najbardziej podporządkowanych, którzy dostają przepływy z portfela pozostające po spłacie inwestorów nadrzędnych; z kolei ryzyko serwisera związane jest przede wszystkim z ryzykiem operacyjnym podmiotu transferującego płatności od pierwotnych pożyczkobiorców do ostatecznych inwestorów CDO;

---

[1] Porównaj: Patrz: R. Roy, G. McDermott, „ABS CDOs”, w: A. Rajan, G. McDermott, R. Roy, „The structured Credit Handbook”, John Wiley & Sons, Hoboken, 2007, str. 350; oraz : „CDO Primer”, The Bond Market Association, 2004. str. 7-8.

[2] Patrz: „CDO Primer”, The Bond Market Association, 2004.,str. 25.